Youtube
Algemene Beschouwingen 2021: Woningbouw – YouTube
Persbericht
Fractievoorzitter Tom de Kleer, die aankomende 16 maart namens de VVD Nieuwkoop lijsttrekker is bij de Gemeenteraadsverkiezingen, heeft zich afgelopen donderdagavond, tijdens de behandeling van de begroting van 2022, kritisch uitgelaten over het beleid van het college van B&W. De Kleer: ‘Dit college is er vooral heel goed in om hele dikke visies, rapporten en beleidsnota’s te schrijven, die uitblinken in abstractie, en waarin het vervolgens ontbreekt aan concrete acties. Er wordt hier veel gepraat, maar er gebeurt te weinig.’ De VVD-fractie was het meest kritisch over het terugvallende woningbouwtempo de afgelopen jaren. In héél 2021 worden er, verspreid over de gehele gemeente, slechts 32 nieuwe woningen opgeleverd, een ‘dieptepunt’ aldus De Kleer. Hij verweet het college dat zij te laat ingegrepen heeft, terwijl ze door had kunnen hebben dat alle planningen opschoven, wat inmiddels tot een vertraging van honderden woningen heeft geleid. Daarnaast hekelde hij te lang durende participatietrajecten: ‘Voorzitter. In gelul kan je niet wonen’, een iconische uitspraak. Jammer genoeg handelen we er alleen niet naar. Want, tuurlijk, participatie is zeker belangrijk, maar het moet wel efficiënt zijn. De jongeren die ik spreek, die ook graag iets voor zichzelf willen vinden – mijzelf overigens meegerekend – die willen niet eindeloos participeren. Nee, die willen gewoon een dak boven hun hoofd!’
Spreektekst
Voorzitter. Ik had gehoopt om deze beschouwingen weer staand te mogen doen, als vanouds, maar goed, dan maar volgend jaar, al is dat natuurlijk aan de Nieuwkoopse kiezer. Want 16 maart ligt nog slechts 4 maanden voor ons. Mijn fractie is wel oprecht benieuwd met welke wapenfeiten de drie coalitiepartijen gaan komen. Samen Beter Nieuwkoop en die maar liefst 32 woningen in een héél jaar. Het CDA en die eindelijk echt opgeknapte dorpscentra? Of Natuurlijk Nieuwkoop en haar eindeloze en vertragende participatie? Dit college. Hoe gepassioneerd ook, qua resultaten is het ‘net niet’.
Het schaamrood staat echt op m’n kaken als ik tegenover mijn leeftijdsgenoten, vrienden van mij, die tegen elkaar op moeten bieden, moet uitleggen dat er dit jaar 32 woningen worden opgeleverd. Ze hebben geen kans. Of de oudere die een passende seniorenwoning zoekt en geen kant op kan. Onder de verantwoordelijkheid van dit college zijn alle plannen opgeschoven, zonder dat er echt aan de bel getrokken is. De bouw van Buytewech-Noord, de Ashramlocatie en Teylerspark II hadden al in 2020 begonnen moeten zijn. De eerste palen van Land van Koppen fase 2 en 3, Noordeinde, Vrouwenakker en de locaties in Ter Aar moeten uiterlijk 31 december de grond in. We gaan het niet halen, bij lange na niet.
Het woningbouwbeleid van dit college is “too little, too late”. En ik snap waarom, omdat er een partij in de coalitie zit die liever eindeloos praat, dan dat ze eindelijk die woningen neerzet. Voorzitter. ‘In gelul kan je niet wonen’, een iconische uitspraak. Jammer genoeg handelen we er alleen niet naar. Want, tuurlijk. Participatie is belangrijk, maar het moet wel efficiënt. De jongeren die ik spreek, die ook graag iets voor zichzelf willen vinden – mijzelf overigens meegerekend – die willen niet eindeloos participeren. Nee die willen gewoon een dak boven hun hoofd.
Kijkende naar de programmabegroting van 2020, slechts 2 jaar terug vastgesteld, viel ons oog op de volgende passage: ‘De conclusie is daarom gerechtvaardigd dat de ongeveer 1200 woningen die we mogen bouwen waarschijnlijk eind 2024 daadwerkelijk zijn gebouwd.’ Dit college komt echter amper in de buurt van de helft. Ik vraag aan de wethouder: leg nou eens uit wat er is gebeurd? Waarom is het niet gelukt? Deze raad is overigens ook zelf schuldig. Zo duurt het traject De Schinkel nu al anderhalf jaar, en het is de Raad die keer op keer nieuwe verwachtingen wekt, die ze niet kan waar maken.
Dan voorzitter. Onze dorpscentra in Nieuwkoop en Ter Aar. Prominent in het collegeprogramma. De ambitie was hoog. Maar 3,5 jaar later lijken deze ambities behoorlijk uitgekleed. Er ligt een centrumplan voor Nieuwkoop, maar nog zonder tastbaar resultaat. We zouden de wethouder graag wéér het voordeel van de twijfel geven, maar dat wordt wel steeds lastiger. Het duurt te lang. Ik vraag haar nu om een mondelinge stand van zaken en zou graag uiterlijk januari een voortgangsrapportage ontvangen.
Daarnaast Ter Aar, qua voortgang nog erger. Het ontbreekt simpelweg aan bestuurlijke regie. Kijkende naar de begrotingen van de afgelopen jaren zijn er al tonnen aan projectkosten uitgegeven. Maar waaraan? Tonnen om uiteindelijk tot de conclusie te komen dat het zeer ‘complex’ is en het tijd wordt om ontwikkelaars te betrekken? Eindelijk. Ik vraag de wethouder te reflecteren: wat had zij beter anders kunnen doen? En daarnaast nog het volgende: hoe voorkomt het college dat De Vlinderlocatie een braakliggend litteken wordt waaruit pijnlijk de onmacht van de gemeente blijkt.
Voorzitter. Dit college is er vooral heel goed in om hele dikke visies, rapporten en beleidsnota’s te schrijven, die uitblinken in abstractie, en waarin het vervolgens ontbreekt aan concrete acties. Twee weken geleden agendeerden wij de Nota Recreatie & Toerisme weer. Wij dienden vorig jaar een amendement in om de Raad jaarlijks informeren over de voortgang en actualisatie. Dat werd niet gesteund, en wat we bevreesden, werd bewaarheid: de P&C cyclus op dit punt is een mistgordijn. Ik zou van de wethouder graag de toezegging krijgen dat we ook hier een voortgangsrapportage krijgen.
En daar blijft het niet bij. Ik neem u kort mee – in vogelvlucht – langs alle abstractheid van dit college. De visie sport bewegen – die zo abstract was dat je het nergens mee oneens kon zijn. Het gezondheidsbeleid. Er zou gewerkt gaan worden aan een uitvoeringsplan. Waar blijft dat wethouder? En ‘Nieuwkoop werkt 2.0’? Komt niet eens in de P&C-cyclus terug. Of de uitvoering van het GVVP? Hoe staat het met alle acties die voor 2022 staan?
Voorzitter. Als het college abstract is en niet concreet blijft, en de Raad vervolgens verzuimt om zichzelf instrumenten te verschaffen om voortgang actief te monitoren, pakken we onze rol onvoldoende. Het collegeprogramma spreekt van een ‘andere bestuursstijl’. Die stijl lijkt nu op onderzoeken, vertragen en eindeloos participeren. Het is aan een volgend college om concreter te worden in wat zij wil bereiken, hoe zij dat gaat bereiken en de raad actiever gaat informeren. En het is aan de volgende Raad om het college daar proactiever op te controleren. Er wordt hier veel gepraat, maar er gebeurt te weinig.
Ik sluit af met een reflectie op onze financiële situatie. Het piept en het kraakt, en ja: daar kunnen wij zelf maar beperkt iets aan doen. We vertrouwen de wethouder erop dat zij snel genoeg aan de bel trekt wanneer zij het gevoel heeft dat er moeilijke keuzes op tafel moeten komen. Voor aankomende maart zeggen wij het volgende: dan is de nieuwe gemeenteraad aan zet, om meer grip te krijgen op de begroting, door gedetailleerder in beeld te laten brengen waar het belastinggeld naartoe gaat, maar ook om kritisch de gemeente te laten doorlichten op doelmatigheid en doeltreffendheid.
Voorzitter. Het is mijn taak om kritisch te zijn; rolvast in mijn controlerende functie. U verwacht van mij niets anders. Tegelijkertijd mag ik ook niet weglopen voor reflectie op wat er goed gaat. De eerste opgeleverde IKC’s zijn een aanwinst voor onze dorpen, met alom positieve reacties over de interactie tussen leeftijden en met de sport. Onze verenigingen bruisen weer en mooie evenementen vinden weer plaats. De wethouders zijn gepassioneerd en bevlogen, als het gaat om hulp voor door corona getroffen ondernemers, een inwonervriendelijk gemeenteloket, een gezondheidsbeleid waarin preventie voorop staat en over het inzetten van instrumenten om ervoor te zorgen dat woningen voor doelgroepen behouden blijven.
Dat zien wij! U heeft nog 4 vier maanden om dat enthousiasme in concrete actie om te zetten. Onze eigen inzet aankomende maart is het volgende: Één gemeente die werkt voor inwoners, één gemeente die er niet is om dikke nota’s, visies en beleidsdocumenten te schrijven, waar veel geld en uren in gaan zitten, maar die, door juist samen aan de slag te gaan, met concrete, pragmatische en doelgerichte acties waar inwoners, ondernemers en verenigingen daadwerkelijk iets aan hebben, het verschil maakt. Dank u wel.